Back to
Smarzyk-Team
v240318

Wiedeń to miasto
muzyki, sztuki i historii

Back to
On the way

Rozwijając wątek podjęty już w moim dwujęzycznym wprowadzeniu, chciałbym teraz odnieść się do tytułu tej strony i podkreślić, że Wiedeń jest szczególnie znany jako miasto walca, który stał się integralną częścią jego muzycznej tożsamości. Walce wiedeńskie, takie jak te skomponowane przez Johanna Straussa, Josefa Lannera czy Eduarda Straussa, są nieodłącznym elementem dziedzictwa muzycznego miasta i stanowią stały punkt programu podczas balów oraz koncertów. Ich rytm i melodyjność są wręcz synonimem dla Wiednia. Trudno znaleźć osobę, która nie tańczyła walca. Jednak oprócz tego tańca, Wiedeń jest również źródłem inspiracji dla innych gatunków muzyki klasycznej, dzięki działającym tutaj kompozytorom takim jak Mozart, Beethoven i Haydn, oraz dla operetki i muzyki współczesnej. Wiedeńska sztuka obejmuje także malarstwo, rzeźbę, architekturę i inne jej formy. Gustav Klimt, austriacki malarz symbolista, jest jednym z najbardziej znanych przedstawicieli sztuki związanej z Wiedniem. Jego dzieła, takie jak "Pocałunek", "Dama z wachlarzem" czy "Judith I", są uznawane za klasykę malarstwa i stanowią istotną część dziedzictwa artystycznego miasta. Klimt był częścią ruchu secesyjnego, który miał istotny wpływ na rozwój sztuki w Austrii i Europie na przełomie XIX i XX wieku. Historia Wiednia sięga czasów rzymskich, kiedy to pierwotne miasto nosiło nazwę "Vindobona". Jednak jedną z najbardziej kultowych postaci austriackiej historii jest Sisi, czyli cesarzowa Elżbieta Bawarska. Choć jej życie było pełne tajemnic i dramatów, stała się ikoną romantyzmu i elegancji. Jej historia jest ściśle związana z historią Wiednia, a jej legenda przetrwała przez wiele pokoleń, sięgając nawet daleko poza granice miasta, np. do Kudowy Zdroju. Poniżej przedstawiam zestaw fotografii miejsc, o których nie wspominam w mojej relacji, a które jednocześnie oddają klimat tego miasta.

Zestaw fotografii miejsc, o których nie wspominam w mojej relacji, a które jednocześnie oddają klimaty tego miasta.
Zestaw fotografii miejsc, o których nie wspominam w mojej relacji, a które jednocześnie oddają klimaty tego miasta.

Kompleks pałacowy Belweder (Schloss Belvedere)

Zanim opowiem o Belwederze w Wiedniu, chciałbym wyjaśnić pojęcie belweder, które dotychczas było dla mnie niejasne. Przez długi czas kojarzyłem Belweder jedynie z nazwą, a nie z jego architektoniczną formą. Według informacji zawartych w encyklopedii PWN, Belweder to budowla ogrodowa umiejscowiona na wzniesieniu, oferująca rozległy i malowniczy widok. W przypadku wiedeńskiego Belwederu, ta definicja ma pewien wyjątek. Istnieje bowiem Górny Belweder, który odpowiada tej definicji, oraz Dolny Belweder, który z nią koliduje. Ogólnie rzecz biorąc, Belweder to specyficzna forma architektoniczna. Poniższe fotografie terenu Belwederu w Wiedniu pozwalają nam domniemywać, co budowle te mogą zawierać. Warto podkreślić, że Belweder jest znaczącym miejscem dla sztuki secesyjnej, gdyż to właśnie tutaj Gustav Klimt namalował swój najsłynniejszy obraz - "Pocałunek", który obecnie znajduje się w Górnym Belwederze.

Kompleks pałacowy Belvedere
Kompleks pałacowy Belvedere

Belweder w Wiedniu to kompleks pałacowy usytuowany w samym sercu miasta, składający się z dwóch barokowych pałaców - Górnego i Dolnego Belwederu. Oba gmachy łączy park i ogrody z pięknymi barokowymi rzeźbami i fontannami. Jest to jedno z najważniejszych miejsc turystycznych w Wiedniu oraz istotne centrum kulturalne. Ogólnie rzecz traktujc, Belweder nie tylko stanowi ważny zabytek architektury barokowej, ale również jest centrum sztuki, przyciągającym turystów z całego świata.

Górny Belweder i otaczające go ogrody
Górny Belweder i otaczające go ogrody

Górny Belweder

Górny Belweder (das Obere Belvedere) został wzniesiony w latach 1717-1723 jako letnia rezydencja księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, wybitnego dowódcy wojskowego w armii cesarskiej i mecenasa sztuki. Dziś jest on znany ze swojego imponującego zbioru dzieł sztuki austriackiej i europejskiej, w tym prac takich mistrzów jak Gustav Klimt, Egon Schiele oraz Claude Monet. W Górnym Belwederze znajduje się największa kolekcja olejnych obrazów Gustava Klimta. Jej klejnotem jest obraz "Pocałunek" (Kuss), któremu niepowtarzalną aurę nadają złote odcienie, ornamentyka oraz zmysłowość dwóch kochanków. Przed wejściem do pałacu można odwiedzić także pałacową kawiarnię, która oferuje tradycyjną wiedeńską kawę oraz wyjątkowe torty nawiązujące do wybitnych postaci i dzieł sztuki. Torty te nie tylko wyglądają zachwycająco, ale także smakują wyśmienicie, stanowiąc kulinarne uzupełnienie duchowej uczty zwiedzania pałacu. Dodatkowym atutem wizyty w Górnym Belwederze jest niezwykle malowniczy widok na miasto z jego górnej części.

Górny Belveder i Kawiarnia Pałacowa z finezyjnymi tortami
Górny Belveder i Kawiarnia Pałacowa z finezyjnymi tortami

Dolny Belweder

Dolny Belweder (das Untere Belvedere) został wybudowany wcześniej niż Górny Belweder, między rokiem 1714 a 1716, i pierwotnie służył jako mieszkanie księcia. W czasie Rewolucji Francuskiej pełnił tymczasowo funkcję rezydencji cesarskiej. Obecnie Dolny Belweder jest miejscem wystaw czasowych oraz imponujących ekspozycji sztuki, a także organizuje różnorodne wydarzenia kulturalne. W trakcie naszego tygodniowego pobytu w Wiedniu trafiliśmy akurat na wyjątkową ekspozycję malarstwa. Zgromadziła ona zbiory najwybitniejszych światowych malarzy z różnych muzeów, takich jak paryskie czy chicagowskie, a także obrazy z prywatnych kolekcji. Panowały tam szczególne środki ostrożności, ale okazało się wartość tych obrazów jest astronomiczna. Oprócz wielu najsłynniejszych dzieł Gustava Klimta mogliśmy podziwiać płotna autorstwa takich malarzy jak Vincent van Gogh, Claude Monet Chicago, Edvard Munch Oslo i innych.

Piękne fontanny, roślinność stwarzają atmosferę zachęcającą do wypoczynku i spaceru.
Piękne fontanny, roślinność stwarzają atmosferę zachęcającą do wypoczynku i spaceru.

Belwederskie ogrody

Oba pałace są otoczone pięknymi ogrodami, które są doskonałym miejscem na spacery i odpoczynek. Piękne fontanny, roślinność stwarzają atmosferę zachęcającą do wypoczynku i spaceru. W 1848 roku w czasie rewolucji marcowej, będącej częścią przechodzącej przez Europę Wiosny Ludów usytuowano na terenie parku obóz militarny dla grup walczących z armią cesarską. Rewolucja doprowadziła do istotnych zmian ustrojowych a Austrii. Cesarz Ferdynand I zapowiedział ogłoszenie konstytucji oraz wprowadzenie monarchii kontytucyjnej. Zdewastowany park i ogrody nabrały z czasem swojego dawnego barokowego blasku, a obecnie park i ogrody należą do najpiękniejszych w Wiedniu.

Piękne fontanny i roślinność stwarzają atmosferę zachęcają do relaksu
Piękne fontanny stwarzają atmosferę zachęcają do relaksu

Ekspozycja czasowa

Gustav Klimt był znany z zainteresowania różnymi artystycznymi stylami i osobowościami. Jednakże, dokładnie jakie obrazy Vincenta van Gogha znał Gustav Klimt? Co go fascynowało w twórczości rzeźbiarza Augusta Rodina? I jak dobrze znał prace Henriego Matisse'a? Wspólnie z Muzeum Van Gogha w Amsterdamie Belvedere przeprowadziło wieloletni projekt badawczy, w którym zgromadzono prace współczesnych artystów, które były wystawione i kolekcjonowane w Wiedniu około 1900 roku. Badano również podróże Klimta do Monachium, Wenecji czy Paryża. Na podstawie tych ustaleń wystawa prezentuje bezpośrednie konfrontacje prac Gustava Klimta z dziełami międzynarodowych artystów, którzy udokumentowanie wpłynęli na pioniera malarstwa wiedeńskiej moderny.

Vincent van Gogh 'Blühender Obstgarten' 1889
Vincent van Gogh 'Blühender Obstgarten' 1889

Gustav Klimt

Bez konkretnego zlecenia Gustav Klimt namalował w czasie szczytu jego Złotego Okresu w twórczości swoje prawdopodobnie najbardziej znane dzieło: "Pocałunek". Pokazuje on parę zlączoną w jedność, na skraju pola kwiatowego. Tylko różne wzory ich odzieży oddzielają ciała, które są otoczone złocistym aureolą. Klimt faktycznie używał w swoim obrazie prawdziwego złota, srebra i platyny. Prawdopodobnie pracę nad obrazem rozpoczął w 1907 roku, a po raz pierwszy wystawił go w czerwcu następnego roku pod tytułem "Para zakochanych" na wystawie sztuki. Stamtąd Ministerstwo Sztuki zkupiło obraz za już wtedy wysoką kwotę dla Galerii Nowoczesnej, dzisiejszego Belwederu. Jesienią 1909 roku obraz po raz pierwszy został nazwany "Pocałunek" w katalogu muzeum i pod tym tytułem jest obecnie znany na całym świecie.

Kompleks pałacowy Belvedere
Kompleks pałacowy Belvedere

Gustav Klimt nie tylko ukształtowywał gatunek malarstwa portretowego. Był również radykalnym odnowicielem przedstawiania krajobrazu i natury. Większość motywów znajdował podczas corocznych letnich pobytów nad Attersee w Salzkammergut. W niemal kwadratowym formacie obrazu, często bez nieba lub horyzontu, skupiał uwagę na ograniczonym fragmencie krajobrazu. Czasami artysta nawet powiększał go za pomocą teleskopu. Motywy nie rozwijają się w głąb, ale podkreślają powierzchnię obrazu. Powstaje efekt dekoracyjnego wzoru, który dodatkowo wzmacnia technika malarska nawiązująca do pointylizmu. Klimt precyzyjnie nakładał poszczególne pociągnięcia pędzla obok siebie. Krytyk sztuki Ludwig Hevesi trafnie scharakteryzujował jego obrazy jako "malarskie mozaiki".

Gustav Klimt 'Pocałunek' ('Kuss')
Gustav Klimt "Pocałunek" ("Kuss")

Pałac Schönbrunn

Wstępując na pałacowy teren, zaraz przy wejściu dowiedziałem się, że Pałac Schönbrunn zbudowany został w latach 1696-1705 przez Joh. Bernharda Fischera v. Erlach i przebudowany przez Nikolausa Pacassiego w latach 1744-1749. Stanowi on jedno z najważniejszych zabytkowych miejsc w Austrii i znany jest zarówno z bogatej historii, jak i zachwycającej architektury. Został zbudowany w stylu barokowym i był niegdyś letnią rezydencją cesarza Franciszka Józefa I oraz jego żony, cesarzowej Elżbiety, znanej jako Sisi. Nieco później spróbuję trochę więcej dowiedzieć się o Sisi. Cesarzowa Elżbieta pojawia się często w miejscach, które zwiedzam. Już sam fakt, że raz występuje ona jako Sisi, a potem jako Sissi. Pałac składa się z ponad tysiąca pomieszczeń, z których wiele można zwiedzać, w tym bogato zdobionych apartamentów, sal balowych i pokoi reprezentacyjnych. Jednym z najbardziej charakterystycznych punktów pałacowego kompleksu jest Wielki Galeria, zachwycająca swoją rokokową architekturą i bogatym wystrojem. W pałacowych wnętrzach można podziwiać bogate zbiory sztuki, meble, porcelanę oraz liczne dzieła sztuki, które ilustrują bogatą historię rodu Habsburgów.

Pałac Schönbrunn z perspektywy frontowej i od strony ogrodów
Pałac Schönbrunn z perspektywy frontowej i od strony ogrodów

Pałacowe ogrody

Ogrody pałacowe, zaprojektowane w stylu francuskim, zachwycają swoją regularną kompozycją, fontannami, rzeźbami i egzotycznymi roślinami. Ogrody zostały udostępnione dla zwiedzających w 1779 przez cesarzową Marię Theresia. Wspaniałe aleje parkowe i perfekcyjnie dopasowane żywopłoty w połączeniu z grządkami kwiatowymi otaczającymi rzymskie figury oraz labirynt, który w 1892 roku został całkowicie pozbyty drzew, ponieważ zdarzały się tutaj rzeczy niestosowne w publicznych miejscach.

Glorietta z kawiarnią
Glorietta z kawiarnią

Glorietta w parku Schönbrunn

W ogrodach Schönbrunn znajduje się również Glorietta, imponująca budowla umiejscowiona na wzgórzu, z której roztacza się malowniczy widok na cały kompleks oraz Wiedeń. Glorietta w parku Schönbrunn w Wiedniu to imponująca budowla w stylu klasycystycznym, usytuowana na wzgórzu w zachodniej części parku. Została zbudowana w latach 1775-1776 na polecenie cesarza Józefa II. Glorietta oferuje przepiękny widok na cały kompleks pałacowy i park Schönbrunn. Tak, Glorietta w parku Schönbrunn w Wiedniu została pierwotnie zbudowana jako pawilon z widokiem na zespół pałacowy i park. Pod pawilonem znajdowało się źródło wody, które zasilało fontannę w parku. Cesarz Matthias Habsburg odkrył "Schöne Brünnl" w roku 1612 podczas polowania. Woda z tego źródła była wykorzystywana do zaopatrywania pałacu w wodę, a samo źródło stało się integralną częścią parku Schönbrunn, a fontanna była częścią systemu wodnego. Dzięki temu Glorietta pełniła funkcję nie tylko estetyczną, ale również praktyczną, zapewniając dostęp do wody dla pałacu i ogrodów. To popularny punkt widokowy dla turystów, którzy chętnie fotografują się na tle Glorietty i otaczających ją malowniczych ogrodów. Obecnie w budynku znajduje się kawiarnia, gdzie można odpocząć i podziwiać panoramę Wiednia. Istnieje możliwość wejścia na Gloriettę, skąd rozpościera się wspaniały widok na cały teren pałacowy, Wiedeń i okolice.

Z Glorietty rozpościera się wspaniały widok na cały teren pałacowy Schönbrunn, Wiedeń i okolice.
Z Glorietty rozpościera się wspaniały widok na cały teren pałacowy Schönbrunn, Wiedeń i okolice.

Pałac Schönbrunn, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jest jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków w Austrii i obowiązkowym punktem dla każdego odwiedzającego Wiedeń, mimo że znajduje się tuż poza centrum miasta. Letnia rezydencja Habsburgów uważana jest za jeden z najpiękniejszych barokowych budynków w Europie. W miesiącach letnich odbywają się tu liczne koncerty, festiwale i wydarzenia kulturalne, przyciągające zarówno turystów, jak i wiedeńczyków. Podczas zwiedzania pałacu można także odwiedzić tak zwaną "Salę Foksalną", w której Wolfgang Amadeusz Mozart występował jako dziecko dla cesarza Franciszka I. Schönbrunn był także sceną ważnych wydarzeń historycznych, takich jak spotkania międzynarodowych delegacji i negocjacje polityczne. W okresie bożonarodzeniowym pałac odwiedzany jest przez wielu turystów, którzy rozkoszują się magiczną atmosferą i pięknie udekorowanymi wnętrzami. Schönbrunn to nie tylko symbol cesarskiego przepychu, ale także ważny ośrodek kulturalny, który odgrywa dziś istotną rolę w życiu kulturalnym Wiednia. To miejsce, które zachwyca nie tylko architekturą i historią, ale także pięknem ogrodów i atmosferą dawnej świetności cesarskiej rezydencji.

Zespół pałacowy Hofburg

Hofburg to kompleks pałacowy w Wiedniu, stolicy Austrii, stanowiący jedno z najważniejszych historycznych miejsc w mieście. Pełnił funkcję rezydencji dynastii Habsburgów, które panowały nad Austrią i znaczną częścią Europy przez wieki. Hofburg to także miejsce, gdzie odbywały się ważne wydarzenia państwowe i kulturalne. Składa się z pałacu oraz kompleksu różnych budynków, w tym muzeów, bibliotek, kaplic, ogrodów i sal balowych. Budowle te pochodzą z różnych epok, w których można dostrzec różnorodne style zarówno architektoniczne, jak i kulturowe. Historia Hofburga sięga XIII wieku, kiedy wzniesiono zamek pełniący funkcję rezydencji królewskiej. Na przestrzeni czasu budowla była stale rozbudowywana i przebudowywana, szczególnie za panowania Habsburgów, którzy uczynili z niej swoją główną siedzibę, tworząc w ten sposób jeden z największych kompleksów pałacowych na świecie oraz oficjalną siedzibę dworu Habsburgów. Rozwój Hofburga można podzielić na kilka głównych faz. Pierwsze wzmianki o zamku Hofburg pochodzą z XIII wieku, kiedy to stał się siedzibą Habsburgów. Początkowo zamek pełnił głównie funkcję twierdzy. W XVII i XVIII wieku, w okresie baroku, za panowania cesarza Leopolda I oraz Karola VI, kompleks został rozbudowany jako pałac w stylu barokowym, dodano wiele nowych skrzydeł oraz bogato ozdobiono wnętrza. W XIX wieku Hofburg nadal służył jako siedziba cesarska, a za panowania cesarza Franciszka Józefa I nastąpiły dalsze modernizacje i rozbudowy, w wyniku czego kompleks przybrał dzisiejszy wygląd. Po upadku monarchii austro-węgierskiej w 1918 roku, Hofburg przekształcono w miejsce kultury i administracji, a niektóre jego części zostały udostępnione dla publiczności, jak na przykład Muzeum Sztuki Historycznej, Muzeum Sztuki Stosowanej czy Biblioteka Narodowa. Poniższa fotografia przedstawia plan sytuacyjny kompleksu Hofburg i jego poszczególne obiekty. Niektóre z nich udało nam się zobaczyć i zwiedzić.

Zespół pałacowy Hofburg. Plan sytuacyjny
Zespół pałacowy Hofburg. Plan sytuacyjny

Nasz główny cel pobytu w Wiedniu skupiał się na czasowej ekspozycji malarstwa w Belwederze, prezentującej nie tylko wspaniałe obrazy Gustava Klimta. Dlatego zdecydowaliśmy się zwiedzić zespół pałacowy Hofburg, spacerując po jego terenie. Jednakże nie sposób nie zauważyć imponującej architektury tego miejsca, które pozostawia ogromne wrażenie. Hofburg, będący jednym z najważniejszych zabytków Austrii, odzwierciedla długą historię imperium Habsburgów. Posiada różnorodne budynki, reprezentujące różne style architektoniczne i epoki. Skarbiec Hofburga przechowuje imponującą kolekcję cesarskich insygniów, w tym korony, berła i kosztowne klejnoty. Hiszpańska Szkoła Jazdy znana jest na całym świecie z wyjątkowych pokazów jeździeckich. Na jego terenie znajduje się także Austriacka Biblioteka Narodowa, Muzeum Sisi oraz cesarskie rezydencje, które pozwalają zobaczyć wytworne życie monarchii Habsburgów. Dodatkowo, można tutaj zwiedzić wiele znanych muzeów. Nic więc dziwnego, że kompleks Hofburga przyciąga turystów z całego świata i jest uznawany za jeden z najważniejszych obiektów kulturowych w Austrii. Hofburg pełni również funkcję polityczną, będąc siedzibą austriackiego prezydenta. Ogólnie rzecz biorąc, Hofburg stanowi fascynujące świadectwo historii Austrii i jest obowiązkowym punktem programu dla każdego, kto odwiedza Wiedeń.

Sisi Muzeum

Sisi Muzeum, położone w Hofburgu w Wiedniu, to miejsce oddające hołd życiu i dziedzictwu cesarzowej Elżbiety Bawarskiej, znanej również jako Sissi. Muzeum prezentuje bogatą kolekcję osobistych przedmiotów, fotografii oraz pamiątek związanych z życiem cesarzowej. Zwiedzający mają okazję poznać intymne detale z życia Sissi, od jej młodości po okres panowania jako cesarzowa Austrii. Ekspozycje muzeum ukazują jej pasje, zainteresowania oraz rolę jako ikony mody i piękna tamtych czasów. Muzeum Sissi przyciąga turystów z całego świata, którzy chcą zgłębić historię tej tajemniczej i fascynującej postaci. To niezwykłe miejsce, które pozwala odkryć tło życiowych wyborów i dramatów cesarzowej. Dla miłośników historii oraz fanów Sissi, muzeum stanowi niezwykłe doświadczenie, zapewniając wgląd w życie i legendę tej ikonicznej postaci.

Sisi Muzeum usytuowane zostało w Hofburgu
Sisi Muzeum usytuowane zostało w Hofburgu

Wśród eksponatów znajdują się ubrania, biżuteria, listy oraz inne przedmioty osobiste, które rzucą światło na życie Sissi. Do ponad 300 eksponatów wystawionych w muzeum należą parasole, wachlarze i rękawiczki, ubrania, przepisy na piękno, jej szklanka mleka wraz z trumienką podróżną, apteczka podróżna aż po oryginalne świadectwo zgonu. Muzeum Sisi w Hofburgu w Wiedniu prezentuje prawdziwą osobowość wielokrotnie niezrozumianej cesarzowej Elżbiety na podstawie licznych osobistych przedmiotów. Zwiedzanie Muzeum Sisi rozpoczyna się od momentu śmierci cesarzowej i opowiada pokój po pokoju, jak powstał mit cesarzowej Sisi, który został silnie ukształtowany także przez filmy "Sisi" reżysera Ernsta Marischka. Wzruszająca inscenizacja renomowanego scenografa Prof. Rolf Langenfass opiera się na osobistych wierszach monarchini.

Sisi, właściwie Elżbieta Amalia Eugenia Wittelsbach, była cesarzową Austrii i królową Węgier jako żona cesarza Franciszka Józefa I Habsburga. A "Sisi" to jej zdrobnienie lub przydomowe określenie. Urodziła się 24 grudnia 1837 roku w Monachium jako księżniczka Bawarii. Została znana z piękna, niezależności oraz nietypowego dla swojej epoki podejścia do życia. Sisi była nazywana czasem "Sissi" z powodu popularności cyklu filmowego nakręconego w latach 50. XX wieku o jej życiu. Tytułowy film "Sissi" oraz jego kontynuacje przedstawiały romantyczną wizję życia cesarzowej, często odbiegającą od rzeczywistości historycznej. Filmowa wersja Sisi stała się bardzo popularna, przyczyniając się do utrwalenia jej postaci w kulturze masowej jako romantycznej ikony. Jednakże, w rzeczywistości życie Sisi było znacznie bardziej skomplikowane niż przedstawiona w filmie, a ona sama zmagała się z osobistymi tragediami oraz trudnościami w życiu rodinnym i na dworze cesarskim.

Hiszpańska Dworska Szkoła Jazdy

Hiszpańska Dworska Szkoła Jazdy (die Spanische Hofreitschule) w Wiedniu to jedno z najbardziej prestiżowych miejsc na świecie, gdzie uprawia się sztukę jeździecką, a jej historia sięga XVI wieku. Szkoła jest znana z długiej tradycji hodowli i szkolenia koni lipicańskich (Lipizzaner), uważanych za jedne z najbardziej elitarnych ras koni na świecie. Szkoła kultywuje stare, klasyczne formy wyższej sztuki jeździeckiej, przekazując je z pokolenia na pokolenie. Niezapomniane wrażenia dla widzów zapewniają precyzyjne ruchy ogierów, zharmonizowane z dźwiękami muzyki. Pokazy te przyciągają rzesze widzów z całego świata, którzy pragną doświadczyć magii i elegancji tego wyjątkowego widowiska, które odbywa się w najpiękniejszej hali jeździeckiej na świecie, zaprojektowanej przez barokowego architekta Josepha Emanuela Fischera von Erlach. Znajduje się ona w malowniczych wnętrzach Hofburga, co dodaje dodatkowego uroku i prestiżu, a jej imponujące wyposażenie zostało stworzone z myślą o szlachcicach uczących się jazdy konnej. Nazwa "Hiszpańska" nawiązuje do pierwotnego miejsca pochodzenia koni rasy Lipizzaner. Ciekawostką jest, że rodzą się one w kolorze czarnym lub brązowym, a dopiero po 7-10 latach nabierają charakterystycznej białej barwy. Proces ich szkolenia rozpoczyna się, gdy osiągną one wiek 4 lat. Od grudnia 2015 roku sztuka jeździecka Hiszpańskiej Dworskiej Szkoły Jazdy została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Hofburg Michaelertrakt
Hofburg Michaelertrakt

Austriacka Biblioteka Narodowa

Austriacka Biblioteka Narodowa (Österreichische Nationalbibliothek) swoją siedzibę znalazła w Nowym Zamku (Neue Burg) w kompleksie Hofburgu, ale historia biblioteki ma znacznie głębsze korzenie. Założona pierwotnie w XIV wieku, w 1368 roku, nosiła nazwę cesarskiej biblioteki dworskiej (Kaiserliche Hofbibliothek) i była jedną z najobszerniejszych bibliotek uniwersalnych w Cesarstwie Austrii. W 1526 roku cesarz Ferdynand I Habsburg przemianował ją na Bibliotekę Dworską (Hofbibliothek). Od tamtej pory była kontynuowana i rozwijana, stając się jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Austrii oraz jedną z największych bibliotek na świecie, posiadając bogatą kolekcję książek, rękopisów, map, grafik i innych dzieł. Po zakończeniu I wojny światowej, od roku 1918 funkcjonowała jako Wiedeńska Biblioteka Dworska. Obecną nazwę - Austriacka Biblioteka Narodowa (Österreichische Nationalbibliothek) - przyjęła w 1920 roku, oficjalnie zatwierdzoną dopiero po II wojnie światowej, kiedy to Austria stała się suwerennym państwem. Funkcję narodowej biblioteki zaczęła pełnić po uzyskaniu niepodległości w 1945 roku. Obecnie jest to jedna z najważniejszych bibliotek narodowych Austrii, gromadząca bogate zbiory literatury austriackiej i światowej.

Austriacka Biblioteka Narodowa (Österreichische Nationalbibliothek)
Austriacka Biblioteka Narodowa (Österreichische Nationalbibliothek)

Posiada ona bogate zbiory literatury, dokumentów i dzieł sztuki. Biblioteka jest dumą Austriaków, pełniącą rolę strażnika narodowej kultury i dziedzictwa. Znajdują się w niej cenne rękopisy, mapy, starodruki oraz dzieła sztuki, które przyciągają badaczy i miłośników literatury z całego świata. Architektura Biblioteki Narodowej zachwyca swoim rozmachem i pięknem, stanowiąc jednocześnie ważny element dziedzictwa kulturalnego Wiednia. To nie tylko miejsce przechowywania książek, ale również centrum naukowego i kulturalnego życia miasta. Zwiedzający mają okazję zobaczyć nie tylko bogactwo zbiorów, ale także piękno wnętrz i dekoracji bibliotecznych sal czy czytelni. Biblioteka Narodowa jest symbolem intelektualnego dziedzictwa Austrii, będąc nieodłącznym elementem krajobrazu kulturalnego Wiednia. Obecnie główny nacisk w zbiorach kładziony jest na dziedzinę nauk humanistycznych. Biblioteka Narodowa zbiera między innymi obowiązkowe egzemplarze wszystkich publikacji drukowanych lub wyprodukowanych w Austrii, włączając w to prace doktorskie, i od lipca 2000 roku rozszerzyła swoją kolekcję także na media elektroniczne.

Książe Eugen (Prinz Eugen) przed wejściem do budynku
Książe Eugen (Prinz Eugen) przed wejściem do budynku

Znajduje się w Nowym Zamku na Placu Bohaterów w Wiedniu i jest centralną biblioteką naukową Republiki Austrii. Oprócz swojej funkcji jako biblioteka obejmuje także pięć specjalnych ofert: Salę Prunkową, Muzeum Papirusów, Muzeum Globów, Muzeum Esperanto i Muzeum Literatury. W największej bibliotece barokowej w Europie znajduje się ponad 200 000 historycznych książek na bogato zdobionych regałach drewnianych. Sala Prunkowa zasługuje zasłużenie na miano jednej z najpiękniejszych sal bibliotecznych na świecie. Ma ona prawie 80 metrów długości i 30 metrów wysokości, a w jej centrum znajduje się ogromna kopuła. W drugiej połowie XIX wieku założono kolekcję papirusów, która stała się odtąd ważną częścią biblioteki. Kolekcja pochodzi z prywatnego zbioru arcyksięcia Rajnera, który 18 sierpnia 1899 podarował ją dla cesarza Franciszka Józefa I. Kolekcja papirusów zawiera około 180 000 jednostek pochodzących od XV wieku p.n.e. do XVI wieku n.e. Częścią kolekcji są tabliczka zapisane pismem klinowym, tablice kamienne, teksty pisane na skórze, płótnie, kościach, złocie, srebrze i brązie. Oprócz swojej funkcji jako biblioteka, Austriacka Biblioteka Narodowa posiada także muzeum, które prezentuje historyczne zbiory książek, rękopisów, map oraz inne artefakty związane z historią Austrii i Europy. Muzeum to jest otwarte dla zwiedzających i stanowi ważną atrakcję dla turystów odwiedzających Wiedeń. Część zbiorów biblioteki jest dostępna dla badaczy i studentów, którzy mogą korzystać z zasobów biblioteki do celów naukowych i badawczych. Istnieją także programy edukacyjne i wydarzenia kulturalne organizowane przez bibliotekę. Narodowa Biblioteka Austriacka jest więc nie tylko ważną instytucją naukową, ale także istotnym miejscem kultury i historii w Wiedniu, przyciągającym zarówno uczonych, jak i turystów z całego świata.

Kościół św. Augustyna

Kościół św. Augustyna (Augustinerkirche) jest jednym z najważniejszych zabytków sakralnych Austrii. Kościół pełnił istotną rolę w historii cesarskiego dworu Habsburgów. Kościół Augustianów i klasztor zostały założone w 1327 roku przez zakon augustianów i poświęcone 1 listopada 1349 roku. Kościół ten był miejscem ważnych wydarzeń religijnych oraz rodzinnych uroczystości cesarskiej rodziny. Od 1634 do 1918 roku Kościół Augustianów pełnił funkcję cesarskiego kościoła dworskiego. Charakteryzuje się on wyjątkową architekturą gotycką, barokowymi elementami oraz bogatym wystrojem wnętrza. Wewnątrz kościoła znajdują się liczne dzieła sztuki, w tym monumentalny ołtarz i freski, które zachwycają zwiedzających. Kościół Augustianów jest także miejscem pochówku wielu członków rodu Habsburgów, co nadaje mu dodatkowy wymiar historyczny. Ze względu na brak kandydatów do zakonu, parafia została powierzona księżom diecezjalnym, a klasztor został zlikwidowany w 1837 roku i dopiero w 1951 roku ponownie powierzony Augustianom do duszpasterstwa. Według stanu na 1 lipca 2015 roku w parafii św. Augustyna żyło 1088 katolików. Dziś jest to nie tylko miejsce kultu religijnego, ale również popularny punkt turystyczny, przyciągający miłośników historii i architektury. Jest on symbolem długiej tradycji i dziedzictwa cesarskiego Wiednia, który warto odwiedzić podczas pobytu w stolicy Austrii. W dworskim kościele parafialnym św. Augustyna odbywały się liczne śluby rodziny cesarskiej. Tutaj, na Josefsplatz, Maria Teresa poślubiła Franciszka Stefana Lotaryńskiego, cesarz Franciszek Józef poślubił swoją Sisi, książę Rudolf poślubił księżniczkę Stefanię, a cesarz Francuzów, Napoleon, poślubił swoją Marię Ludwikę. Na szczególną uwagę zasługuje grobowiec arcyksiężnej Marii Krystyny autorstwa Antonio Canovy (zbudowany w latach 1798-1805) oraz gotycka kaplica św. Jerzego (zbudowana w 1337 r.; dostęp przez kaplicę Loreto). W kościele znajduje się również tak zwana Krypta Serc, w której przechowywane są 54 serca Habsburgów w srebrnych urnach. Dwa organy zawsze zapewniały kościołowi augustiańskiemu wielką reputację w świecie muzyki. To tutaj Franz Schubert dyrygował swoją Mszą F-dur, a Anton Bruckner miał premierę swojej Mszy f-moll.

Kościół św. Michała

Kościół św. Michała (Michaelerkirche) jest jednym z najstarszych i najbardziej znaczących kościołów w Wiedniu. Późnoromańskie elementy dawnego kościoła dworskiego i bernardyńskiego św. Michała pochodzą z pierwszej połowy XIII wieku. Przypuszcza się, że chór został zbudowany między 1327 a 1340 rokiem, a następnie również dolne części wieży. W kolejnych wiekach kościół był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany aż do 1792 roku, kiedy to przybrał swoją obecną formę. W kościele znajdują się organy pochodzące z 1714 roku, które funkcjonują do tej pory co sprawia, że Kościół św. Michała służy jako miejsce koncertów i innych wydarzeń kulturalnych. W tejże świątyni miała miejsce premiera ostatniego dzieła Mozarta, "Requiem".

Kościół św. Michała (Michaelerkirche)
Kościół św. Michała (Michaelerkirche)

Inną wielką atrakcję dla zwiedzających są katakumby, które stanowią jeden z najbardziej niezwykłych elementów tej świątyni. W katakumbach, z uwagi na szczególne warunki klimatyczne, ciała nie ulegają rozkładowi. Od 1631 do 1784 roku około 4000 osób znalazło tu swoje ostatnie miejsce spoczynku. Do dzisiaj można zobaczyć setki trumien, częściowo ozdobionych kwiatami i czaszkami, oraz zmumifikowane ciała, niektóre w barokowych frakach i perukach. Najbardziej znaną postacią spoczywającą w krypcie jest Pietro Metastasio, autor librett do oper Mozarta. Katakumby Michaelerkirche są dostępne dla zwiedzających i stanowią fascynującą atrakcję dla osób zainteresowanych historią i kulturą Wiednia. Warto także zobaczyć wykopaliska na placu przed kościołem, gdzie w 1990/91 roku wiedeńscy archeologowie odkryli pozostałości rzymskiego osiedla. Podsumowując, Kościół Michaelerkirche to nie tylko miejsce kultu religijnego, ale również ważny zabytek historyczny i artystyczny, który przyciąga wielu zwiedzających z całego świata, pragnących poznać bogatą historię i piękno architektoniczne Wiednia.

Cesarskie pomniki w Hofburgu

Cesarskie pomniki w Hofburgu stanowią ważny element historii i architektury Wiednia. Pełnią rolę upamiętnienia oraz oddają hołd długiej tradycji cesarskiej. Wśród nich znajdują się rzeźby, popiersia oraz monumentalne pomniki przedstawiające członków rodu Habsburgów. Te symboliczne przedstawienia cesarzy i cesarzowych są umieszczone w różnych częściach kompleksu Hofburga, tworząc atmosferę historycznej wielkości i potęgi. Pomniki te często stanowią punkt orientacyjny dla turystów, którzy chcą zgłębić historię Austrii. Ich obecność dodaje uroku i autentyczności temu historycznemu miejscu. Każdy z pomników ma swoją własną historię i znaczenie, które odzwierciedla rolę danej postaci w historii Austrii. To także przypomnienie o bogatej tradycji cesarskiej, która miała istotny wpływ na rozwój Wiednia i całego kraju. Spacerując po placach i ulicach Hofburga spotykamy te historyczne obiekty. W tym miejscu przedstawiam tylko niektóre z nich, a jest ich z całą pewnością więcej. Każdy z tych pomników jest uhonorowaniem historycznych postaci i zdarzeń mających wpływ na dalsze losy nie tylko Austrii.

Pomniki na terenie Hofburga
Pomniki na terenie Hofburga

Muzeum Świata

Muzeum Świata (Weltmuseum) znajduje się w kompleksie Hofburg, a dokładniej w Corps de Logis ("skrzydle mieszkalnym") w Nowym Zamku (Neue Burg) Muzeum jest jednym z najważniejszych muzeów etnograficznych w Europie i gromadzi bogate zbiory związane z kulturami i tradycjami ludów z całego świata. Ekspozycje muzeum prezentują różnorodność etniczną, religijną oraz kulturową ludów zamieszkujących różne regiony globu. Znajdują się tu eksponaty pochodzące z różnych epok i kontynentów, od starożytności po czasy współczesne. Muzeum stanowi istotne miejsce edukacji i promocji dialogu międzykulturowego, propagując szacunek dla różnic i unikalności każdej społeczności. Jego zbiory są niezwykle cenne dla zachowania dziedzictwa kulturowego i poznania historii ludzkości. To fascynujące miejsce, które pozwala odkryć tajemnice i piękno różnorodnych tradycji i zwyczajów ludzkich. Weltmuseum w Hofburgu przyciąga nie tylko badaczy i naukowców, ale także turystów zainteresowanych poznawaniem różnorodności kulturowej świata.

W tym budynku znajduje się również Muzeum Świata
W tym budynku znajduje się również Muzeum Świata

Muzeum Świata w Wiedniu to muzeum etnograficzne, które ma długą historię. Najstarsze zbiory etnograficzne muzeum znajdowały się w Austrii już w XVI wieku. Z początków w zamku Ambras w Tyrolu, kolekcja obejmująca 200 000 eksponatów mieści się obecnie w Nowym Zamku. Obecnie znajdziemy tutaj ponad 250 000 obiektów etnograficznych, 140 000 historycznych fotografii i 146 000 drukowanych dzieł na temat historii, kultury, sztuki i życia codziennego głównie ludów pozaeuropejskich. Wiele eksponatów muzeum pochodzi z licznych podróży arcyksiążąt habsburskich. Dalsze atrakcje: Części kolekcji brytyjskiego nawigatora Jamesa Cooka (1728-1779) i światowej sławy nakrycie głowy z piór z Meksyku (znane jako "penacho").

Dom Motyli czyli Schmetterling Haus

Dom Motyli (Schmetterlinghaus) znajduje się na skraju parku "Ogrody Zamkowe" (Burggarten). Dom Motyli zajmuje lewą część jednego z najpiękniejszych szklanych budynków secesyjnych w Wiedniu, opartego na projekcie Friedricha Ohmanna. Ta tropikalna oaza mieści Dom Motyli, w którym mieszka setki egzotycznych motyli, oraz kawiarnio-restaurację z nastrojową atmosferą. Jest to popularne miejsce wycieczek dla mieszkańców i turystów, którzy chcą cieszyć się pięknem natury i tropikalnym klimatem miejsca.

Dom Motyli Schmetterlinghaus znajduje się na skraju Ogrodów Zamkowych (Burggarten).
Dom Motyli Schmetterlinghaus znajduje się na skraju Ogrodów Zamkowych (Burggarten).

Dom Motyli (Schmetterlinghaus) jest zdecydowanie czymś wyjątkowym i popularną atrakcją zarówno dla mieszkańców, jak i turystów z całego świata, z kilku powodów. W jednym z najpiękniejszych budynków secesyjnych na świecie wchodzisz do fantastycznego świata, który jest poświęcony najdelikatniejszym i najbardziej kolorowym stworzeniom - motylom. W Domu Motyli panuje tropikalna atmosfera, która jest ciepłe i wilgotna przez cały rok. Odwiedzający mogą podziwiać różnorodne gatunki egzotycznych roślin oraz mnóstwo gatunków motyli z różnych części świata. Można tutaj przez cały rok podziwiać około 500 żyjących na wolności i latających motyli. Pozwala to często uciec od zgiełku miasta i cieszyć się spokojem i pięknem natury i chociaż na chwilę znaleźć się w innym baśniowym świecie. Możliwość obserwacji swobodnie latających motyli z bliska i być może nawet pozwolenie na lądowanie jednego na dłoni, oferuje wyjątkowe i fascynujące doświadczenie. Nas zwiedzanie tego miejsca zafascynowało do tego stopnia, że dwukrotnie przeszliśmy trasą oczarowni niezwykłymi kolorami obserwując, jak lekko te delikatne istoty fruwają przez przesiąknięte światłem budynku, mijając wodospady i egzotyczne rośliny, blisko ich naturalnego środowiska życia. Dom Motyli (Schmetterlinghaus) odgrywa także ważną rolę w edukacji społeczeństwa na temat znaczenia motyli w ekosystemie oraz w podnoszeniu świadomości na temat ochrony i zachowania tych fascynujących owadów. Niektóre z tych informacji przytaczam poniżej.

Motyle są z jednymi z najbardziej znanych i lubianych owadów. Istnieje około 180 000 różnych gatunków motyli, a co roku odkrywa się ponad 500 nowych gatunków.
Motyle są z jednymi z najbardziej znanych i lubianych owadów. Istnieje około 180 000 różnych gatunków motyli, a co roku odkrywa się ponad 500 nowych gatunków.

Sądzę, że warto w tym miejscu przytoczyć kilka informacji o życiu motyli. Motyle są z pewnością jednymi z najbardziej znanych i lubianych owadów. Naukowa nazwa Lepidoptera pochodzi z greki i oznacza "skrzydłosze". Istnieje około 180 000 różnych gatunków motyli, a co roku odkrywa się ponad 500 nowych gatunków. Motyle są dzielone na dwie grupy w entomologii (nauka o owadach): motyle dzienne i nocne, które potocznie określa się jako ćmy. Skrzydła motyli dziennych są zazwyczaj barwnie ubarwione i złożone nad ciałem. W przeciwieństwie do tego, motyle nocne, jak sama nazwa wskazuje, są aktywne głównie w nocy, ich skrzydła są raczej niepozorne i płasko przylegają do ciała. Sam cykl życiowy motyli to coś niezwykłego. Przemiana motyla obejmuje bowiem cztery etapy rozwoju: jajo, larwa (gąsienica), poczwarka i dorosły osobnik. Spróbuję teraz w skrócie przedstawić motyli rozwój. Błyszczące kolory i wzory motyli służą głównie do przyciągania płci przeciwnej. Podczas towarzyskiego tańca samce i samice unoszą się w powietrzu, a często następuje po nim kopulacja, podczas której odbywa się zapłodnienie. Po kilku dniach samica składa jaja na określonym roślinie pokarmowej. Składanie jaj (w zależności od gatunku od 20 do 1000 jaj) odbywa się zazwyczaj na spodniej stronie liścia, aby były chronione przed deszczem i drapieżnikami. W jaju rozwija się teraz z zapłodnionej komórki jajowej zarodek, z którego wylęga się gąsienica i rozpoczyna swoje główne zadanie: jedzenie. Pierwszym posiłkiem jest skorupka jajeczna, która zawiera wiele ważnych składników odżywczych. Gąsienice mają ciało w kształcie robaka i silnie opancerzoną głowę z dużymi żuwaczkami, idealnymi do jedzenia. W obszarze jamy ustnej znajdują się gruczoły jedwabne, dzięki którym mogą produkować nić jedwabną, służącą do trzymania się rośliny i w dalszej kolejności do sporządzenia kokonu dla poczwarki. Na początku stadium poczwarki gąsienica szuka odpowiedniego miejsca do przepoczwarczenia. Wiele gatunków przyczepia swoją tylne końce do liścia lub gałęzi i opuszcza się do góry głową ("poczwarka podporowa"). Inne z kolei przędą nić wokół swojego ciała i gałęzi, aby pozostać w pozycji pionowej w czasie stadium poczwarki ("poczwarka pasowa"). Na zewnątrz poczwarka wydaje się zupełnie nieruchoma, ale wewnątrz zachodzi przemiana z gąsienicy w motyla. W końcu otwiera się skorupka poczwarki, z której wychodzi motyl. Na początku jego skóra jest jeszcze całkowicie miękka, a skrzydła są ściśle złożone. Motyl teraz szuka odpowiedniego miejsca, aby spokojnie rozłożyć swoje skrzydła. Pompuje krew i powietrze do skrzydeł, aż osiągną swoją ostateczną wielkość i piękno. Po około jednej lub dwóch godzinach skrzydła stwardniają, a motyl może wznosić się w powietrze. A my spacerując często spotykamy motyle i się nimi zachwycamy.

Kawiarnia Palmenhaus

W bezpośrednim sąsiedztwie Domu Motyli znajduje się kawiarnia. Zarówno Dom Motyli jak i kawiarnia usytuowane są w budynku zwanym Palmenhaus, czyli Dom Palmowy. Wnętrze dawnej szklarni jest idealne do delektowania się kawą i domowymi wypiekami między egzotycznymi roślinami, ale także kuchnia i karta win są godne uwagi. Wieczorem serwowane są wykwintne koktajle, a piątkowe występy DJ-a przynoszą głównie muzykę elektroniczną, w stylu "relaksujące rytmy". Po zwiedzeniu świata motyli zatrzymaliśmy się tutaj, aby trochę wypocząć przed dalszym zwiedzaniem miasta. Jest teraz czas, aby trochę opisać tą imponującą konstrukcję szklarniową, położoną na skraju pięknego ogrodu zamkowego Burggarten, który znajduje się w samym sercu miasta i jest jednym z największych szklarniowych palmiarni w Europie. Budynek został zbudowany w latach 1902-1906 w stylu secesyjnym, który był popularny wówczas w Austrii. Jego cechą charakterystyczną jest wysoki, łukowy dach i szerokie, przeszklone ściany, które pozwalają na dostateczne doświetlenie wnętrza. Cały budynek to prawdziwy raj dla miłośników botaniki i osób ceniących egzotyczne piękno natury. Budynek Palmenhaus niewątpliwie należy do najpiękniejszych stalowo-szklanych konstrukcji swojej epoki i kiedyś było używane przez cesarza do relaksu i rozrywki. Dziś stał się instytucją dla mieszkańców Wiednia i odwiedzających miasto. Z jego cudownego tarasu można patrzeć bezpośrednio na Ogrody Zamkowe (Burggarten). W ładną pogodę miejsca na tarasie słonecznym są bardzo pożądane. Odbywają się tutaj również różnego rodzaju wystawy, pokazy roślinne oraz inne wydarzenia kulturalne. To miejsce jest popularnym celem dla turystów i mieszkańców Wiednia, którzy chcą oderwać się od zgiełku miasta i zanurzyć w tropikalnej atmosferze Palmenhaus. Dzięki swojej unikalnej architekturze i bogatej kolekcji roślin, Palmenhaus stanowi niezwykłe miejsce, które warto odwiedzić podczas pobytu w stolicy Austrii.

Kawiarnia Palmenhaus
Kawiarnia Palmenhaus

Ogród Zamkowy Burggarten

Ogród Zamkowy (Burggarten), to jeden z najpiękniejszych parków w Wiedniu, położony w samym sercu miasta, niedaleko Hofburgu - dawnej siedziby Habsburgów. Park ten ma bogatą historię i jest ważnym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów, pragnących odpocząć wśród zieleni i pięknych krajobrazów. Historia Burggarten sięga XVII wieku, kiedy to był częścią terenów pałacowych Hofburgu. W ciągu wieków przeszedł wiele zmian i przebudów, a obecna forma parku została ukształtowana głównie w XIX wieku. Dokładnie został on założony w latach 1818 - 1823 jako prywatny ogród cesarskiej rodziny, a w tym cesarza Franciszka Józefa I, męża cesarzowej Sissi. W 1919 roku, trzy lata po śmierci monarchy, Burggarten został udostępniony publiczności. Dziś znajduje się tam jedyny pomnik cesarza, który został wzniesiony dopiero w 1957 roku a także pomnik Mozarta, który chętnie odwiedzany jest przez jego wielbicieli. Niektóre źródła podają, że park utrzymywany jest w stylu angielskim, a inne że w francuskim. Niezależnie od stylu park ten oferuje również inne atrakcje, takie jak stawy, fontanny, regularne rabaty kwiatowe, rzeźby oraz liczne alejki, idealne do spacerów i relaksu.

Budynek Palmenhaus z perspektywy Burggarten
Budynek Palmenhaus z perspektywy Burggarten

Na skraju Burggarten znajduje się również wspomniana Palmiarnia, jeden z najpiękniejszych szklanych budynków secesyjnych według projektu Friedricha Ohmanna. Ta tropikalna oaza mieści Dom Motyli, w którym mieszka setki egzotycznych motyli, oraz kawiarnio-restaurację z nastrojową atmosferą. Park ten jest również popularnym miejscem spotkań dla mieszkańców Wiednia, zwłaszcza w cieplejsze dni, kiedy można tu spotkać ludzi piknikujących, grających w gry na trawie lub po prostu relaksujących się na ławkach.

Historyczne śródmieście

Po zwiedzeniu wspomnianych wspaniałych budowli, nadszedł czas na odkrywanie uroków samego miasta. Doskonałym sposobem na to jest przejazd tramwajem, spacer nad kanałami i Dunajem, a także eksploracja uroków historycznego śródmieścia. W tym obszarze można znaleźć wiele unikatowych zabytków i ciekawych miejsc do odwiedzenia. Aby uprościć tę bogatą ofertę, postaram się wprowadzić pewną systematyzację i strukturę opisu.

Wiedeński Ratusz

Ratusz w Wiedniu (Rathaus) jest jednym z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych budynków w mieście. Znajduje się on w historycznym centrum Wiednia (Innenstadt). Ratusz został zaprojektowany w stylu neogotyckim przez architekta Friedricha von Schmidta, i jego budowa rozpoczęła się w 1872 roku, a ukończono ją w 1883 roku. Cesarz Franciszek Józef I. (Kaiser Franz Josef 1.) postawił architektowi Schmidtowi jeden warunek. Ratusz nie mógł być wyższy od Kościoła Wotywnego (Votivkirche), którego wysokość wynosi 99m. Jednak architekt wpadł na pomysł ominięcia tego warunku. Na wieży ratuszowej wysokiej na 97,9m usadowił on na niej maszt z figurą mężczyzny ratuszowego (Rathausmann), co przedłużyło wieżę o 5,4m do łącznej wysokości 103,3 m. Ta ważąca 650kg figura stała się z czasem jednym z symboli Wiednia. Budynek ratusza jest imponujący zarówno pod względem architektonicznym, jak i rozmiarów. Jego fasada zdobiona jest wieżami, pinaklami, gotyckimi łukami i detalami, które nawiązują do średniowiecznych ratuszy, co nadaje mu charakterystyczny wygląd. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech ratusza jest jego wieża zegarowa, która dominuje nad okolicą i stanowi jedno z charakterystycznych punktów orientacyjnych w Wiedniu. Niestety ze zdjęcia nie można stwierdzić, o której godzinie wykonałem fotografię.

Zdjęcie ratusza wykonane z Hofburga
Zdjęcie ratusza wykonane z Hofburga

Wiedeński Ratusz pełni nie tylko funkcję administracyjną, ale także jest ważnym miejscem kulturalnym i turystycznym. Na jego terenie często odbywają się różnego rodzaju wydarzenia, koncerty, festiwale oraz jarmarki bożonarodzeniowe. Jest to także popularne miejsce dla turystów, którzy przybywają, aby podziwiać jego architekturę oraz zrobić zdjęcia przy malowniczych fontannach i ogrodach, które otaczają ratusz. Dodatkowo, wieczorem budynek ratusza jest podświetlany, co nadaje mu jeszcze bardziej malowniczy wygląd i przyciąga uwagę mieszkańców i odwiedzających. Ratusz w Wiedniu jest więc nie tylko ważnym punktem administracyjnym, ale także integralną częścią życia kulturalnego i społecznego miasta.

Katedra Świętego Szczepana (Stephansdom, Domkirche St. Stephan)

Katedra Świętego Szczepana (niem. Stephansdom, Domkirche St. Stephan) – duma i jeden z symboli Wiednia, znana z licznych przedstawień w dziejach malarstwa i grafiki. Jest to jedna z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych budowli w stolicy Austrii. Katedra Świętego Szczepana to katedra gotycka położona w samym sercu miasta, na placu Świętego Szczepana (Stephansplatz) i dlatego jest jednym z głównych punktów orientacyjnych w Wiedniu.

Katedra Świętego Szczepana została wzniesiona w stylu gotyckim w XIII wieku
Katedra Świętego Szczepana została wzniesiona w stylu gotyckim w XIII wieku

Pierwsza budowla sakralna na tym miejscu powstała już w XI wieku, jednak obecna katedra została wzniesiona w stylu gotyckim w XIII wieku. Przez wieki była wielokrotnie rozbudowywana, odbudowywana po pożarach i bombardowaniach, co przyczyniło się do jej obecnego imponującego wyglądu. Katedra św. Szczepana jest klasycznym przykładem gotyckiej architektury. Charakteryzuje się wysokimi iglicami wież, smukłymi kolumnami i bogato zdobioną fasadą. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów katedry jest dach pokryty kolorowymi dachówkami ułożonymi w geometryczne wzory. Wnętrze katedry jest równie imponujące co zewnętrze. Znajdują się tu liczne kaplice, ołtarze, posągi oraz bogate zdobienia.

We wnętrzu Katedry Świętego Szczepana znajdują się liczne kaplice, ołtarze, posągi oraz bogate zdobienia.
We wnętrzu Katedry Świętego Szczepana znajdują się liczne kaplice, ołtarze, posągi oraz bogate zdobienia.

Najważniejszym punktem wewnętrznym jest gotycki ołtarz główny z XIV wieku oraz romańska rzeźba Chrystusa z XII wieku. Katedra Świętego Szczepana słynie z wielu dzwonów, w tym największego dzwonu w Austrii, znaczącego Pummerin, który ma łączną wagę około 21 ton. Katedra św. Szczepana jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Wiedniu. Dla turystów umożliwia się zwiedzanie wnętrza katedry, a także wejście na wieżę, skąd rozpościera się rozległy widok na miasto. Katedra stanowi nie tylko ważny punkt sakralny, ale także symbol historycznej i kulturowej tożsamości Wiednia oraz jedno z najważniejszych dzieł sztuki gotyckiej w Austrii.

nktem wewnętrznym Katedry Świętego Szczepana jest gotycki ołtarz główny z XIV wieku oraz romańska rzeźba Chrystusa z XII wieku
Najważniejszym punktem wewnętrznym Katedry Świętego Szczepana jest gotycki ołtarz główny z XIV wieku oraz romańska rzeźba Chrystusa z XII wieku.

Kościół św. Piotra Peterskirche

Kościół św. Piotra (Peterskirche) jest jednym z najbardziej charakterystycznych kościołów barokowych w Austrii. Przepiękna budowla barokowa jest niezwykle atrakcyjna zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. "Pierwotny" kościół św. Piotra powstał w drugiej połowie IV wieku, na miejscu obecnej budowli, jako przebudowa budynku koszarowego rzymskiego obozu wojskowego Vindobona. Była to jednonawowa bazylika, najstarszy kościół w Wiedniu i pierwsza parafia w mieście. Średniowieczny kościół św. Piotra powstał z romańskiej przebudowy tego kościoła, a dzięki inicjatywie cesarza Leopolda I i pomocy Bractwa Trójcy Świętej doszło do budowy nowej budowli. Stary, już dość zniszczony kościół został w 1701 roku rozebrany wraz z otaczającym go cmentarzem, a po ukończeniu w 1733 roku został poświęcony św. Piotrowi. Budynek kościoła wznosi się na planie elipsy, nad którą góruje centralna kopuła zakończona latarnią (wysokość 56,8 m). Front, lekko wklęsły, flankowany jest dwiema strzelistymi iglicami i zakończony w połowie wysokości balustradą. W niszach na wieżach znajdują się posągi (wykonane z piaskowca) apostołów Pawła i Szymona po lewej stronie oraz św. Jana Ewangelisty i św. Z tyłu znajduje się plac z poprzeczną owalną kopułą, która stanowi charakterystyczny element wiedeńskiego krajobrazu. Znajduje się tam prezbiterium z zakrystią po lewej stronie i wejściem do krypty po prawej.

Kościół św. Piotra (Peterskirche)
Kościół św. Piotra (Peterskirche)

Kościół św. Piotra (Peterskirche) został zaprojektowany przez architekta Gabriela Montanie i jest doskonałym przykładem barokowego stylu architektonicznego. Jasne i przestronne wnętrze świątyni jest bogato zdobione i pełne dzieł sztuki, dzięki czemu zachwycający wystrój jest jeszcze bardziej imponujący. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów wewnątrz kościoła jest wielki ołtarz, ozdobiony malowidłami i rzeźbami, co nadaje mu wyjątkową atmosferę. Peterskirche jest popularnym miejscem zarówno dla pielgrzymów, jak i turystów, którzy chcą podziwiać jego piękno i bogactwo artystyczne. Ponadto regularnie odbywają się tu koncerty organowe i inne wydarzenia muzyczne, które przyciągają miłośników muzyki z całego świata. Program muzyczny jest niezwykle bogaty - od prawie codziennych, bezpłatnych koncertów organowych "Orgel um Drei" po występy międzynarodowych chórów. Kilka razy w tygodniu gości Classic Ensemble Vienna, prezentując repertuar od Mozarta przez Beethovena i Bacha po Vivaldiego. Niektóre koncerty odbywają się również w fascynującej podziemnej krypcie. Kościół św. Piotra jest więc nie tylko ważnym miejscem kultu religijnego, ale również ważnym zabytkiem architektury i sztuki barokowej.

Kolumna morowa czyli Pestsäule

Kolumna morowa (Pestsäule) w Wiedniu jest monumentalnym pomnikiem poświęconym ofiarom epidemii dżumy, która nawiedziła Wiedeń w latach 1679-1680. Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych i historycznie istotnych struktur w centrum miasta. Cesarz Leopold I. przyrzekł, że po zakończeniu zarazy nakaże postawienie kolumny upamiętniającej ten straszny okres. Monumentalny pomnik wotywny ku czci Trójcy Świętej, czyli Kolumna morowa została wzniesiona w latach 1687-1693, jako wyraz wdzięczności i modlitwy za ocalenie miasta od epidemii dżumy. W tych trudnych czasach dżuma zabiła tysiące mieszkańców Wiednia, a postawienie kolumny miało symboliczne znaczenie jako gest religijny i podziękowanie za zakończenie epidemii. W tym miejscu pośpiesznie grzebano zwłoki ludzi, którzy pomarli od zarazy. Pierwszą kolumnę wykonano z drewna, później zastąpiono ją marmurową.

Kolumna morowa czyli Pestsäule
Kolumna morowa czyli Pestsäule

W jej tworzeniu uczestniczyło wiele artystów i architektów. Pomnik został zaprojektowany przez Johanna Bernharda Fischera von Erlacha, jednego z najwybitniejszych austriackich architektów barokowych. Składa się on z wysokiej kolumny wznoszącej się na granitowym postumencie, na szczycie której znajduje się posąg Marii Niepokalanej, patronki miasta. Kolumna jest bogato zdobiona rzeźbami i reliefami, przedstawiającymi sceny religijne związane z modlitwą, pokutą i wdzięcznością za ocalenie. Kolumna morowa jest symbolem nie tylko wdzięczności za ocalenie od epidemii, ale także potęgi religijnej i siły wiary w obliczu trudności. Jest to ważny element dziedzictwa kulturowego Wiednia, który przypomina o historii miasta i jego trudnych przeżyciach w przeszłości. Kolumna morowa znajduje się na placu Graben, niedaleko od Starego Ratusza (Altes Rathaus) i katedry św. Szczepana (Stephansdom), w samym sercu historycznego centrum Wiednia. Dzisiaj Kolumna morowa w Wiedniu jest jednym z najważniejszych zabytków miasta, przyciągającym turystów z całego świata swoją niezwykłą architekturą i historycznym znaczeniem.

Muzeum Albertina

Albertina to jedno z najważniejszych muzeów sztuki w Wiedniu. Jest to muzeum sztuki graficznej, rysunków i fotografii, zlokalizowane w jednym z najbardziej prestiżowych budynków w centrum miasta, w pobliżu Opery Wiedeńskiej i Hofburga. Albertina ma długą i bogatą historię, sięgającą XVIII wieku. Początkowo była to prywatna rezydencja książąt Sasko-Cieszyńskich, a później księcia Alberta Sasko-Teszyńskiego, od którego imienia pochodzi obecna nazwa muzeum. W XIX wieku budynek został przekształcony w muzeum sztuki, które od tamtej pory gromadzi i eksponuje wybitne zbiory dzieł sztuki. Albertina jest znana przede wszystkim ze swoich imponujących kolekcji grafiki, rysunków i fotografii. Znajdują się tu dzieła mistrzów takich jak Albrecht Dürer, Rembrandt, Michał Anioł (Michelangelo), Leonardo da Vinci, a także współczesnych artystów. Muzeum posiada również znaczące zbiory fotografii, obejmujące zarówno dzieła pionierów fotografii jak i współczesnych fotografów.

Albertina to muzeum sztuki graficznej, rysunków i fotografii
Albertina to muzeum sztuki graficznej, rysunków i fotografii

Oprócz stałych kolekcji, Albertina regularnie organizuje wystawy czasowe, prezentujące różnorodne aspekty sztuki, od malarstwa po fotografię, grafikę i rysunek. Te wystawy przyciągają zarówno lokalnych mieszkańców, jak i turystów z całego świata. Budynek Albertiny jest sam w sobie atrakcją architektoniczną. Został on wielokrotnie rozbudowywany i modernizowany, ale zachował swój historyczny charakter. Muzeum oferuje również przestronne sale wystawowe, eleganckie wnętrza i piękne widoki na pobliskie zabytki Wiednia. Albertina jest jednym z najpopularniejszych muzeów w Wiedniu, przyciągającym tysiące odwiedzających rocznie. Dzięki swoim wartościowym kolekcjom i prestiżowej lokalizacji jest to ważny punkt na mapie kulturalnej stolicy Austrii.

Muzeum Albertina jest zlokalizowane w centrum miasta w pobliżu Opery Wiedeńskiej
Muzeum Albertina jest zlokalizowane w centrum miasta w pobliżu Opery Wiedeńskiej

Wiedeńska Opera Państwowa

Wiedeńska Opera Państwowa (die Wiener Staatsoper Opernhaus), jest jednym z najważniejszych teatrów operowych na świecie oraz jednym z symboli kulturalnych Wiednia. Jest to miejsce, gdzie odbywają się nie tylko spektakle operowe, ale także balety i koncerty symfoniczne. Wiedeńska Opera Państwowa położona jest w samym sercu Wiednia w pobliżu Muzeum Albertina. Budowa opery rozpoczęła się w 1861 roku i została ukończona w 1869 roku. Architektem budynku był August von Sicardsburg, a po jego śmierci budowę dokończyli Gustav Gugity i Joseph Storc. Wiedeńska Opera została otwarta 25 maja 1869 roku uroczystym występem opery "Don Giovanni" Mozarta. Budynek opery jest imponujący zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. Fasada zdobiona jest kolumnami i rzeźbami, a wnętrze zachwyca bogatym wystrojem i detalami architektonicznymi. Wielu znakomitych kompozytorów, takich jak Mozart, Beethoven czy Richard Strauss, miało swoje premiery scenie opery. Wiedeńska Opera Państwowa jest także znana z corocznych noworocznych koncertów, które przyciągają uwagę publiczności z całego świata. Jest to jedno z najbardziej prestiżowych wydarzeń muzycznych na świecie. Warto również dodać, że Opera Wiedeńska jest siedzibą jednego z najbardziej renomowanych zespołów operowych na świecie, z udziałem wybitnych solistów, dyrygentów i tancerzy.

Wiedeńska Opera Państwowa
Wiedeńska Opera Państwowa

Budynek Hundertwasser-Krawina-Haus

Hundertwasser-Krawina-Haus to ekologiczny budynek wielofunkcyjny, który został ukończony w 1985 roku. Zaprojektował go na zlecenie wiedeńskich władz austriacki artysta malarz Friedensreich Hundertwasser wspólnie ze znanym architektem Josef Krawina. Hundertwasser-Haus znajduje się przy ulicy Kegelgasse 36-38 w Wiedniu. Sam budynek jest znany ze swojej niekonwencjonalnej architektury i kolorowych fasad. Posiada wiele zakrzywionych linii, nierównych powierzchni i roślinności, co nadaje mu unikalny wygląd. Liczne zielone elementy, takie jak dachy i drzewa rosnące na fasadach mają na celu integrowanie budynku z naturą i tworzenie przyjaznego środowiska dla mieszkańców. Hundertwasser-Haus stało się popularną atrakcją turystyczną w Wiedniu ze względu na swoją unikalną architekturę i artystyczny charakter. Turyści często odwiedzają ten budynek, aby podziwiać jego niezwykłe detale.

Hundertwasser-Krawina-Haus
Hundertwasser-Krawina-Haus

W budynku Hundertwasser-Krawina-Haus znajdują się również sklepy z upominkami, kawiarnie i galerie. Cechują się one wyjątkową architekturą i kolorowymi fasadami. Budowla wyróżnia się organicznymi kształtami, brakiem linii prostych oraz różnorodnymi kolorami i wzorami. Każde mieszkanie jest unikatowe, ponieważ Hundertwasser zachęcał mieszkańców do samodzielnego malowania swoich fasad. Hundertwasser-Haus jest jednym z najbardziej charakterystycznych budynków w Austrii i jednym z najważniejszych dzieł architektonicznych Friedensreicha Hundertwassera, znanego jako Friedensreich Regentag Dunkelbunt Hundertwasser. Budynek jest jednym z najlepszych przykładów architektury ekologicznej, z uwagi na zastosowanie naturalnych materiałów budowlanych oraz zielonych dachów, które są pokryte roślinnością. Ogółem, Hundertwasser-Haus to nie tylko mieszkania, ale również manifest artystyczny i ekologiczny, który przyciąga uwagę i inspiruje odwiedzających. Budynek jest popularną atrakcją turystyczną w Wiedniu, przyciągającą zwiedzających z całego świata, którzy podziwiają jego nietypową i artystyczną architekturę.

W budynku Hundertwasser-Krawina-Haus znajdują się również sklepy z upominkami, kawiarnie i galerie.
W budynku Hundertwasser-Krawina-Haus znajdują się również sklepy z upominkami, kawiarnie i galerie.

Kościół Franz-von-Assisi.

Kościół Franz-von-Assisi (Franz-von-Assisi-Kirche), imponujący kościół na Placu Meksykańskim, leży bezpośrednio nad Dunajem. Jego kamień węgielny został położony z okazji 50-lecia panowania cesarza Franciszka Józefa, dlatego potocznie nazywany jest także Kościołem Jubileuszowym Cesarza (Wiens Kaiserjubiläumskirche). Ze względu na swoje położenie jest także nazywany po prostu Kościołem Meksykańskim. Jest to kościół parafialny rzymskokatolicki, dedykowany Świętemu Franciszkowi z Asyżu. Opiekują się nim od 1917 roku zakonnicy trynitarze. Historia i architektura kościoła Assisi. Kamień węgielny kościoła Assisi został położony w 1900 roku. Obecni byli osobiście cesarz i ponad 100 000 ludzi. Kościół został zbudowany w 1913 roku według projektów Victora Luntza. Budowa wielokrotnie się opóźniała: mistrz budowlany Launtz zmarł w 1903 roku, jego następca Kirstein kontynuował pracę według jego planów. Konstrukcja kościoła została ukończona w 1913 roku. Podczas uroczystego poświęcenia kościoła obecni byli cesarz Franciszek Józef, jego następca tronu Franciszek Ferdynand i ostatni austriacki cesarz Karol I od 1916 roku. Rok później, w chwili wybuchu wojny, prace budowlane zostały ponownie wstrzymane. Po zakończeniu wojny zostały wznowione i ukończone.

Franz v. Assisi-Kirche
Kościół Franz-von-Assisi

Budynek ma prawie 80 metrów długości. Duża ceglana budowla ozdobiona jest trzema wieżami. Pokryte są one czerwonymi dachówkami. Dzięki wieżom budynek osiąga wysokość do 73 metrów. Do dzisiaj budynek ten wzbudza duże zainteresowanie. Ze względu na swoje bezpośrednie położenie nad Dunajem jest również popularną atrakcją turystyczną. Położenie na placu Meksykańskim. Wiedeńczycy znają plac Meksykański głównie z powodu jego reputacji jako (dawnego) miejsca handlu na czarnym rynku. Został nazwany na cześć jedynego kraju, który otwarcie w 1938 roku sprzeciwił się przyłączeniu Austrii do III Rzeszy, a tym krajem był Meksyk. Inną wartą zobaczenia atrakcją jest przylegająca kaplica Elżbiety. Po zabójstwie popularnej cesarzowej Elżbiety - żony cesarza Franciszka Józefa I - w 1898 roku w Genewie, postawiono tę kaplicę ku jej czci. Finansowane jest to obecnie ważne dzieło sztuki w stylu secesji z dodatkowych zebranych darowizn dla Czerwonego Krzyża. Cesarzowa Elżbieta uważana jest za pierwszą protektorkę Czerwonego Krzyża. Wnętrze ozdobiono marmurem i mozaikami. Kaplica została poświęcona w 1908 roku.

Dunaj i wiedeńskie kanały

Wiedeń, jak przypadło na światową stolicę jest położony nad rzeką i otoczony różnymi kanałami, które dodają uroku temu historycznemu mieście. Dunaj (Donau) jest drugą najdłuższą rzeką w Europie, a Wiedeń leży na jej brzegach. Rzeka ta odgrywała kluczową rolę w historii i rozwoju miasta, zarówno jako szlak handlowy, jak i ważny element krajobrazu. Dunaj był wielokrotnie regulowany przez wieki, zarówno w celu ochrony przed powodziami, jak i umożliwienia żeglugi. Te regulacje doprowadziły do powstania szeregu kanałów, starorzeczy i innych cieków wodnych w okolicach Wiednia, które nadają miastu charakterystyczny krajobraz. Spacer wzdłuż brzegów Dunaju to popularne zajęcie dla mieszkańców i turystów, zwłaszcza w cieplejszych miesiącach, kiedy można korzystać z wielu parków, kawiarni i tras rowerowych wzdłuż rzeki.

Dunaj (Donau) jest drugą najdłuższą rzeką w Europie, a Wiedeń leży na jej brzegach.
Dunaj (Donau) jest drugą najdłuższą rzeką w Europie, a Wiedeń leży na jej brzegach.

Oprócz Dunaju, Wiedeń ma także swoje własne kanały i cieki wodne, które często są wykorzystywane do rekreacji i transportu. Najbardziej znanym kanałem jest Wienfluss, który przepływa przez centrum miasta. Kanał ten dodaje uroku i zieleni w centrum Wiednia, a jego brzegi są popularnym miejscem spacerowym. Rzeka uchodzi do Kanału Dunajskiego (Donaukanal). To jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc w Wiedniu. Wiener Donaukanal jest odgałęzieniem Dunaju, które przepływa przez centrum miasta. Jest otoczony promenadami, kawiarniami i klubami, co czyni go popularnym miejscem zarówno dla spacerowiczów, jak i miłośników życia nocnego. W Wiedniu istnieje wiele dunajskich kanałów, które dodają uroku i charakteru miastu. Jednym z najważniejszych jest Kanał Dunajski, zwany również Donaukanal. Jest to dawne ramię rzeki Dunaj, które obecnie jest regulowane jako kanał wodny. Ma długość 17,3 kilometra i przepływa przez centrum Wiednia, w pobliżu starówki. Kanał Dunajski jest popularnym miejscem spacerów, jazdy rowerem i rekreacji.

Wiedeń ma także swoje własne kanały
Wiedeń ma także swoje własne kanały

Wiedeński Prater

Przejazd samochodem przez nieznany Wiedeń wymagał sporej koncentracji, jednak po pewnym czasie dotarliśmy do celu bez większych trudności. Okazało się, że nasz hostel znajdował się niedaleko Prateru. Nic więc dziwnego, że postanowiliśmy najpierw odwiedzić to miejsce. Naszym przewodnikiem był charakterystyczny Wielki Młyn, znany również jako Riesenrad. Wielki Młyn czasami wyłaniał się spomiędzy budynków, czasami znikał, ale w końcu udało nam się dotrzeć na miejsce. Prater okazał się jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc w stolicy Austrii, pełnym różnorodnych atrakcji. Od tradycyjnych karuzel i domów strachów po nowoczesne roller coastery i symulatory – wszystkiego było pod dostatkiem. Czas szybko mijał, a fakt, że nie wymagano biletów wstępu, był dodatkowym plusem. Można było swobodnie wejść i dopiero potem zdecydować się na zakup biletu.

Wiedeński Prater
Wiedeński Prater

Teren dzisiejszego Prateru kiedyś służył jako obszar łowiecki, który cesarz Józef II przekazał mieszkańcom Wiednia w 1766 roku. Szybko pojawiły się tu lokale gastronomiczne, restauracje, kawiarnie i cukiernie, a później także atrakcje jak huśtawki, karuzele i kręgle. To wszystko pozostało do dzisiaj. Restauracje, kawiarnie i stragany z lokalnymi przysmakami, jak klasyczne wiedeńskie kiełbasy, piwo, kawa czy torty, stale przyciągają licznych zwolenników. Park jest otwarty przez cały rok, ale najbardziej oblegane jest wiosną i latem, gdy tłumy przybywają, by cieszyć się atrakcjami i zielenią.

Prater oferuje atrakcje dla wszystkich.

Prater to także miejsce ważnych wydarzeń, takich jak coroczny Wiedeński Karnawał, przyciągający gości z całego świata. Dziś Prater to symbol rozrywki i relaksu, oferujący coś dla każdego - od ekscytujących przejażdżek po spokojne spacery. W ostatnich latach stał się również popularnym miejscem dla festiwali kulturalnych, koncertów i imprez plenerowych. To miejsce emanuje radością i zabawą, przyciągając zarówno turystów, jak i mieszkańców Wiednia pragnących uciec od codzienności.

Park Krajobrazowy Föhrenberge

Już na zakończenie mojej relacji chciałbym podzielić się wspomnieniami z naszej niemal całodniowej wycieczki na łono natury. Wybraliśmy się na nią mniej więcej w połowie naszego pobytu w Wiedniu. Chcieliśmy odpocząć nieco od historii i zwiedzania oraz znaleźć się w miejscu, gdzie można parę godzin powędrować, podziwiając przy tym pięknie ośnieżone Alpy. Ta perspektywa była szczególnie atrakcyjna dla naszego Yorka, Fafika, który niekoniecznie jest entuzjastą miejskich wędrówek, a raczej preferuje naturę. Wybraliśmy Park Krajobrazowy Föhrenberge, położony około 25 kilometrów na południowy wschód od centrum Wiednia. Podróż zajęła nam jedynie 30 minut. Park ten jest obszarem o wyjątkowym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym, oferującym zróżnicowane tereny idealne do spacerów, wędrówek oraz obserwacji przyrody.

Park Krajobrazowy Föhrenberge
Park Krajobrazowy Föhrenberge

W parku znajduje się bogata fauna i flora, a także liczne szlaki turystyczne, które prowadzą przez malownicze krajobrazy. Obszar ten jest popularnym celem wycieczek dla mieszkańców Wiednia i turystów, którzy chcą odpocząć od zgiełku miasta i cieszyć się pięknem natury. Ale nie tylko. Okazało się bowiem, że przez Föhrenberge prowadzą szlaki dla pielgrzymów, a mianowicie międzynarodowy "Maryjny Szlak Pielgrzymki" (Marien - Pilgernweg), którego trasa wiedzie z Częstochowy, poprzez Levoca na Słowacji aż do Mariazell w Austrii. A ponadto trafiłem na inny międzynarodowy szlak pielgrzymki "Via Slavorum" prowadzący z Krakowa do Rzymu, o ile prawidłowo odczytałem tablicę informacyjną. Postanowiem sobie, że jak ponownie będę w Częstochowie i w Krakowie, to odnajdę miejsca startu tych szlaków.

Dla pielgrzymów. Marien - Pilgernweg oraz Via Slavorum
Dla pielgrzymów. Marien - Pilgernweg oraz Via Slavorum

W trakcie wędrówki mijaliśmy wiele interesujących miejsc, chat i schronisk. Oczywiście! Nie odmówiłem sobie sznycla wiedeńskiego (Wiener Schnitzel), szczególnie w połączeniu z widokiem na Alpy. Wiener Schnitzel to przecież jedna ze specjalności Wiednia, czyli panierowane i usmażone na głębokim tłuszczu cienkie plastry mięsa, zwykle z cielęciny. Zazwyczaj podawany jest z plasterkiem cytryny oraz często towarzyszą mu ziemniaki i surówka.

York Fafik na szlaku w Förenberge
York Fafik na szlaku w Förenberge

To był naprawdę znakomity wybór, który z całą pewnością zadowolił Yorka Fafika. Teraz Fafik dumnie pozuje do obiektywu, stojąc na tle skal i gór. Korzystna kwietniowa pogoda sprzyjała nam, a trasa przeznaczona dla naszej grupy, składającej się z trzech pokoleń, była optymalna, co pozwoliło nam naprawdę wypocząć od zgiełku miasta i spojrzeć na Wiedeń oraz otaczającą go przyrodę z zupełnie innej perspektywy. Dziś, po pewnym czasie, z przyjemnością wspominamy tę wędrówkę i z pewnością chcielibyśmy do niej wrócić.

York Fafik na szlaku w Förenberge
York Fafik na szlaku w Förenberge

Wiedeń to miasto
muzyki, sztuki i historii


Zachęcam także do zapoznania się z moimi książkami traktującymi o miejscach dalszych i bliższych, znanych i nieznanych, które dane mi było odwiedzić i opisać. Ale nie tylko. Są też tam inne prace, abstrahujące od tego tematu.

Moje książki & Meine Bücher
Moje książki

A ta tajemnicza postać na obrazie to Handrystol, wędrowiec pochodzący ze świata fantazji, który towarzyszy każdej mojej książce. Stworzyła go i nadała mu osobowości pewna księżniczka. Handrystol kogoś poszukuje i często korzysta z okazji, aby wspólnie odwiedzić i sprawdzić przeróżne miejsca. Poniższy link prowadzi do jednego z nich, kontynuując naszą wirtualną wędrówkę w przestrzeni i w czasie.